Ένα απο τα προβλήματα που παίζουν πάντα μέσα στην αναπαραγωγή είναι η μη αποδοχή των δαχτυλιδιών στα μικρά απο το θηλυκό.
Πολλά θηλυκά είναι περισσότερο σχολαστικά στη καθαριότητα της φωλιάς με αποτέλεσμα να <<θεωρούν>> τα δαχτυλίδια ως περιττώματα και έτσι προσπαθούν να βγάλουν τα δαχτυλίδια από τα μικρά. Μερικές φορές το καταφέρνουν ,μερικές φορές κάνουν ζημειά στα μικρά και μερικές φορές πετάνε τα μικρά από τη φωλιά σταματώντας το τάισμα.
Τρόποι αντιμετώπισης - Με το που θα αντιληφθούμε το κακό:
1)γίνομάστε εμείς η μαμά τους. Παίρνουμε τη φωλιά με τα μικρά και αναλαμβάνουμε εμείς το τάισμα των μικρών ανα τακτά διαστήματα της μέρας με πάστα νεοσσών (καλό κουράγιο σε όποιον μπει σε αυτη τη διαδικασία)
ή
2) μοιράζουμε τους νεοσσόυς σε άλλες φωλιές , σε ζευγάρια που έχουν μικρά περίπου της ίδιας ηλικίας
ή
3) Σε κανάρα που κλωσσά , λίγο πριν κλέισει το φως του εκτροφέιο αντικαθιστούμε τα αυγά με τα μικρά.Το θηλυκό θα κάτσει εκτός απρόοπτου πάνω στα μικρά και την επομένη θα ταίζει
Τρόπος πρόληψης για την επόμενη γέννα:
1) Η κανάρα μετατρέπετε σε μηχανή παραγωγής αυγών. Την αφήνουμε να ζευγαρώνει αλλά όταν θα κάνει τα αυγά τα σημειώνουμε με ένα μαρκαδοράκι και δε τα επιστρέφουμε σε αυτήν αλλά σε παραμάνα-ες
ή
2)Την αφήνουμε κανονικά να μπει στη διαδικασία αλλά την μέρα που θα δαχτυλώσουμε τα πουλιά καμουφλάρουμε τα δαχτυλίδια με χανζαπλαστ.
Το φαινόμενο είναι πιο πιθανό να παρουσιαστεί σε πουλιά που δε φοράνε δαχτυλίδι. Σε αυτά τα θυληκά πολύ πριν την περίοδο της αναπαραγωγής προνοούμε να τους περάσουμε ένα δαχτυλίδι ανοιχτού τύπου.
Το θέμα αυτό το ανεβάζω , λόγω του ότι τα φετεινά δαχτυλίδια είναι μαύρα και άραχνα και οι πιθανότητες εμφάνισης του προβλήματος είναι περισσότερες
Πολλά θηλυκά είναι περισσότερο σχολαστικά στη καθαριότητα της φωλιάς με αποτέλεσμα να <<θεωρούν>> τα δαχτυλίδια ως περιττώματα και έτσι προσπαθούν να βγάλουν τα δαχτυλίδια από τα μικρά. Μερικές φορές το καταφέρνουν ,μερικές φορές κάνουν ζημειά στα μικρά και μερικές φορές πετάνε τα μικρά από τη φωλιά σταματώντας το τάισμα.
Τρόποι αντιμετώπισης - Με το που θα αντιληφθούμε το κακό:
1)γίνομάστε εμείς η μαμά τους. Παίρνουμε τη φωλιά με τα μικρά και αναλαμβάνουμε εμείς το τάισμα των μικρών ανα τακτά διαστήματα της μέρας με πάστα νεοσσών (καλό κουράγιο σε όποιον μπει σε αυτη τη διαδικασία)
ή
2) μοιράζουμε τους νεοσσόυς σε άλλες φωλιές , σε ζευγάρια που έχουν μικρά περίπου της ίδιας ηλικίας
ή
3) Σε κανάρα που κλωσσά , λίγο πριν κλέισει το φως του εκτροφέιο αντικαθιστούμε τα αυγά με τα μικρά.Το θηλυκό θα κάτσει εκτός απρόοπτου πάνω στα μικρά και την επομένη θα ταίζει
Τρόπος πρόληψης για την επόμενη γέννα:
1) Η κανάρα μετατρέπετε σε μηχανή παραγωγής αυγών. Την αφήνουμε να ζευγαρώνει αλλά όταν θα κάνει τα αυγά τα σημειώνουμε με ένα μαρκαδοράκι και δε τα επιστρέφουμε σε αυτήν αλλά σε παραμάνα-ες
ή
2)Την αφήνουμε κανονικά να μπει στη διαδικασία αλλά την μέρα που θα δαχτυλώσουμε τα πουλιά καμουφλάρουμε τα δαχτυλίδια με χανζαπλαστ.
Το φαινόμενο είναι πιο πιθανό να παρουσιαστεί σε πουλιά που δε φοράνε δαχτυλίδι. Σε αυτά τα θυληκά πολύ πριν την περίοδο της αναπαραγωγής προνοούμε να τους περάσουμε ένα δαχτυλίδι ανοιχτού τύπου.
Το θέμα αυτό το ανεβάζω , λόγω του ότι τα φετεινά δαχτυλίδια είναι μαύρα και άραχνα και οι πιθανότητες εμφάνισης του προβλήματος είναι περισσότερες
